Mr. Musgrave, please don't interrupt me when I'm asking rhetorical questions. | คุณมัสเกรฟ, กรุณาอย่าสอด เวลาผมกำลังใช้สำบัดสำนวน |
Well, I'm, uh-- [bartender's thoughts] It's a rhetorical question. | Well, I'm, uh-- ก็... . |
Is that a rhetorical question? | นั่นเป็นคำถามเชิงโวหารเหรอ |
I don't care. You know why? Because that was a rhetorical question. | ฉันไม่สน แกรู้มั้ยทำไม เพราะว่ามันเป็นคำถามเชิงโวหารไง |
That is a rhetorical question, I hope. | หวังว่าคุณแค่แซวผมเล่นน่ะ |
It was a rhetorical question, culo. | เป็นคำถามเชิงโวหาร เข้าใจมั๊ย |
I assume that's a rhetorical question. | หวังว่าคงเป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบนะ |
Ask rhetorical questions that make people uncomfortable? | ถามคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ |
No. That was a rhetorical question. I don't wanna know anything from you. | ไม่ นั่นไม่ใช่ประโยคคำถาม ฉันไม่อยากรู้อะไรจากเธอเลย |
Oh, that's not a rhetorical question. | โอ้ นั่นไม่ใช่คำถามแบบโวหาร |
It is a rhetorical question. | มันเป็นคำถามเชิงโวหาร |
I know life is long, but let's not waste our time with rhetorical questions. | ฉันรู้ชีวิตที่ยืนยาว แต่เราอย่ามาเสียเวลา กับคำถามไก่กับไข่อยู่เลย |